به گزارش، کمیته تخصصی نام‌نگاری و یکسان‌سازی نام‌های جغرافیایی ایران، جلسه کارگروه آوانگاری روز سه شنبه مورخ 27/06/1403 به میزبانی مدیریت نقشه‌نگاری و اطلس‌های ملی سازمان نقشه‌برداری کشور با حضور آقای محمد صاحبی نماینده فرهنگستان زبان و ادب فارسی در کمیته تخصصی نام‌نگاری و یکسان‌سازی نام های جغرافیایی ایران و رئیس کارگروه آوانگاری"، آقای ابوالفضل بلندیان "دبیر کمیته تخصصی نام‌نگاری و یکسان‌سازی نام‌های جغرافیایی ایران" و زهرا خاکیان "رئیس اداره نقشه‌نگاری موضوعی و مبنایی و جمعی از کارشناسان کمیته تخصصی نام‌نگاری و یکسان‌سازی نام‌های جغرافیایی ایران به منظور بررسی محتوا و نقشه‌های تهیه شده مورد استفاده در طرح پژوهشی آقای محمد صاحبی در خصوص تالیف کتاب" راهنمای توپونیمی جامع ایران" در سازمان نقشه‌برداری کشور برگزارشد.

     راهنماهای توپونیمی مجموعه هایی هستند که در زمینه تلفظ، آوانگاری، نگارش و کاربرد صحیح نام‌های جغرافیایی یک کشور به کاربران یاری رسانده و شیوه‌های آوانگاری و لاتین‌نویسی، رسم‌الخط، زبان رسمی و سایر زبان‌ها و محدوده جغرافیایی رواج آنها را در یک کشور  معرفی می‌نمایند.

     برای تدوین شیوه‌نامه‌ای علمی در زمینه ثبت جای نام‌ها در کشور، کمیته‌ای متشکل از استادان جغرافیا، تاریخ، زبانشناسی و متخصصان سازمان نقشه‌برداری در سال 1366 ایجاد شد؛ نتایج کار این کمیته در قالب دستورالعمل آوانویسی نام‌های جغرافیایی ارائه گردید. با تشکیل کمیته تخصصی نام‌نگاری و یکسان‌سازی نام‌های جغرافیایی ایران در سال 1379، کارگروه آوانگاری این کمیته به تکمیل دستورالعمل مذکور همت گماشت و در سال 1382، شیوه‌نامه آوانگاری کلی نام‌های جغرافیایی ایران تدوین و این شیوه‌نامه در سال 2012 در دهمین کنفرانس بین‌المللی استانداردسازی نام‌های جغرافیایی به عنوان یکی از روش‌های لاتین‌نویسی مورد قبول گروه متخصصان نام‌های جغرافیایی سازمان ملل متحد به تصویب رسید.

از آنجاکه شیوه‌نامه مذکور تنها متمرکز بر زبان فارسی معیار بوده و بسیار مختصر است، برای آوانگاری سایر زبان‌های رایج در ایران، کفایت نمی‌کند. لذا کارگروه آوانگاری کمیته تخصصی نام‌نگاری و یکسان‌سازی نام‌های جغرافیایی ایران در راستای تکمیل و بهبود این شیوه نامه، طرح فوق را با نگاهی بومی به الگوی‌های توصیه شده از سوی گروه متخصصان نام‌های جغرافیایی سازمان ملل در دست تهیه و تدوین دارد. کتاب حاضر فقط شامل آن دسته از زبان‌های زنده رایج کشور می‌شود که متکلمان آنها جمعیت قابل توجهی داشته باشند یا حداقل در یک شهرستان اکثریت را شامل شوند.

    طی این جلسه گزارش طرح "کتاب راهنمای جامع توپونیمی ایران" توسط آقای محمد صاحبی ارائه و نقشه‌های تهیه شده محدوده جغرافیایی زبان‌های کشور (زبان‌های: اورامی، بشکردی، بلوچی، بهبهانی، تاتی، تالشی، ترکمنی، ترکی، خوانساری، راجی، سمنانی، سنگسری، عربی، کردی مرکزی و جنوبی، کرمانجی، گرجی، گیلکی، لارستانی، لری، لکی، مازندرانی، نائینی) به منظور انتشار درکتاب مذکور، بررسی و کنترل شد.